بیماری و خطرات محیطی

آیا این بدان معناست که من نسبت به آینده هند در این تخت جدید بدبین هستم
دنیای قرن بیست و یکم؟ اصلا؛ من خودم را خوش بین می دانم. اما بعد من
خوش بینی را به عنوان نگاه کردن به آینده با عدم اطمینان تعریف کنید. جهانی ساز می گوید
همه چیز درست پیش خواهد رفت؛ بدبین متقاعد شده است که همه چیز پیش خواهد رفت
اشتباه؛ و خوشبین استدلال می کند که آینده نامشخص است، اما وجود دارد
احتمال اینکه همه چیز به خوبی پیش برود
امروز جهان در آستانه عصر فرصت های جهانی قرار دارد
امید. هر چه کسی در مورد جهانی شدن فکر کند، روشن است که ما امروز هستیم
در موقعیتی برای ایجاد یک اقتصاد جهانی باز و فراگیر که در آن همه
کشورها می توانند شرکت کنند و همه کشورها می توانند از آن بهره مند شوند. برای برخی
سال‌هاست که گزارش‌های توسعه انسانی سازمان ملل به طور قانع‌کننده‌ای استدلال می‌کنند
که دیگر فقر اجتناب ناپذیر نیست. برای اولین بار، امیدهای دیرینه
ریشه کن کردن فقر دست یافتنی به نظر می رسد، زیرا جهان مادی و طبیعی دارد
و منابع فناورانه برای انجام این کار در یک نسل - به شرط آن
اراده سیاسی هماهنگ و منابع کافی برای این کار فراهم شده است. به این معنا که
اهداف توسعه هزاره در مورد چیست.
هشت هدف توسعه هزاره (MDGs) در این سال به تصویب رسید
بیانیه هزاره توسط اجلاس هزاره سازمان ملل متحد در سپتامبر
2000 - بزرگترین گردهمایی واحد سران دولت و دولت در انسان
تاریخ، در هر زمان بر روی این سیاره. اهداف توسعه هزاره از نصف شدن بسیار زیاد است
فقر برای توقف گسترش HIV/AIDS و ارائه اولیه جهانی
آموزش، توانمندسازی زنان و دختران، کاهش مرگ و میر مادران و نوزادان،
و ترویج پایداری زیست محیطی، همه تا تاریخ هدف 2015. گرفته شده است
آنها با هم طرحی را تشکیل می دهند که مورد توافق همه کشورهای جهان و همه کشورهای جهان است
موسسات توسعه پیشرو جهان آنها بی سابقه ای گالوانیزه کرده اند
تلاش برای رفع نیازهای فقیرترین اقشار جهان - اما ما واقعا نمی توانیم این را بگوییم
آنها در مسیری هستند که در هر کجا به طور کامل به دست می آیند.
در بیست و پنج سال گذشته چشمگیرترین کاهش در افراط بوده است
فقری که جهان تا به حال تجربه کرده است. پیشرفت در چین رهبری می شود
و هند، به معنای واقعی کلمه صدها میلیون مرد، زن و کودک در سراسر جهان
جهان توانسته اند از زیر بار فقر شدید رهایی یابند
شروع به لذت بردن از دسترسی بهتر به غذا، مراقبت های بهداشتی، آموزش و مسکن. هنوز
در همان زمان، ده‌ها کشور فقیرتر شده‌اند و اقتصاد ویران‌کننده‌ای دارند
بحران‌ها میلیون‌ها خانواده را در فقر و نابرابری افزایش داده است
بخش بزرگی از جهان بدان معناست که از مزایای رشد اقتصادی برخوردار نیست
به طور مساوی به اشتراک گذاشته شده است. امروزه بیش از یک میلیارد نفر – از هر شش نفر یک نفر
موجودات - هنوز هم با کمتر از یک دلار در روز زندگی می کنند و فاقد ابزار لازم برای زنده ماندن هستند
مواجهه با گرسنگی مزمن، بیماری و خطرات محیطی. به عبارت دیگر،
این فقری است که می کشد. یک نیش از یک پشه مالاریا است
برای پایان دادن به زندگی کودک به دلیل نیاز به تور تختخواب یا درمان 1 دلاری کافی است. خشکسالی یا
آفتی که محصول را از بین می برد، امرار معاش را به گرسنگی تبدیل می کند. دنیایی که در آن
هر سال یازده میلیون کودک قبل از پنج سالگی و سه سالگی جان خود را از دست می دهند
میلیون ها نفر بر اثر ایدز می میرند دنیایی نیست که بتوانیم به زندگی در آن افتخار کنیم.