برای ناتوانی یا عدم تمایل

بررسی این لحظه کوچک (در مقایسه با بسیاری از داستان های دیگر) و سرزنش یک فرد آسان است: آنا باید هر طور شده مرا معرفی می کرد، یا شاید نباید در این مدت به خودم فکر می کردم.

زمان دردناکی برای آنا یا، ممکن است از همسر واعظ، زنی به ظاهر برازنده و به اندازه کافی دلپذیر، سرزنش کرده باشیم: چرا او وارد عمل نشد و نگفت: «آنا، این باید شریک زندگی تو باشد، برنادت. چقدر خوشحالم که با شما آشنا شدم! مادربزرگ آنا چیزهای زیادی در مورد تو به من گفته است. الان حدود 10 سال است که با هم هستید، درست است؟

ما دوست داریم که هر دوی شما در شام مشترکمان به یاد عمه‌تان به ما بپیوندید.» با این حال، در آن لحظه، هر سه ما از ابعاد مختلف وضعیت سمی-کمد غیر مفصلی رنج می بردیم. من کلمات درست را می دانستم اما حق حرف زدن را نداشتم.

من به عنوان عضوی از خانواده تلقی نمی شدم. حتی این امکان وجود دارد که مادربزرگ آنا هرگز از من به همسر واعظ یاد نکرده باشد. آنا می‌دانست چه بگوید، اما نگران بود که انجام این کار به یک تعامل دردناک منجر شود. همسر واعظ یاد نگرفته بود که زبان روابط 104 << «آنها نمی‌دانند من کی هستم» را با زوج‌های همجنس به کار ببرد و احتمالاً رابطه ما را گناه آلود می‌دانست.

در حالی که هر یک از ما دلایل فردی متفاوتی برای ناتوانی یا عدم تمایل خود به بیان کلماتی داشتیم که علناً شراکت چند ساله من و آنا را تأیید می کرد، این شرط عدم بیان نه تنها شخصی و فردی بود، بلکه یک پیامد فرهنگی کمد سمی بود. با شرکای همجنس ممکن است هرگز به اندازه شرکای دگرجنسگرا در خانواده های همجنسگرا هراس رفتار نشود.

تک تک همجنس‌بازان کمربند کتاب مقدس که من با آنها مصاحبه کردم، این را تجربه کردند: آنها یا از خانواده‌ای بودند که با شریک جنسی خود به خوبی رفتار نمی‌کردند، و/یا با کسی درگیر بودند که خانواده‌اش به همان اندازه خوش‌آمیز نبود. از نظر آنها به عنوان شوهرخواهری دگرجنسگرا بودند. برای من و آنا، این اتفاق کوچک در جلوی همسر واعظ دردناک بود.

با هم دعوا کردیم، حالمان بد شد. ما تلاش کردیم که همدیگر را سرزنش نکنیم و بیشتر در این مورد شکست خوردیم. همه راه هایی که مشارکت ما توسط افراد اطراف ما تایید و حمایت نمی شود به ما یادآوری شد. اما، نگاه کردن فقط به هزینه‌های کمد سمی من و آنا، یا در کل همجنس‌گرایان کمربند کتاب مقدس، تصویر بزرگ‌تر را مبهم می‌کند. همه برای کمد سمی مالیات می پردازند.

در این مورد، همسر واعظ و دگرجنس‌گرایان در کلیسای باپتیست اراده آزاد، تمام منابعی را که آنا و من باید ارائه کنیم، از دست می‌دهند. در حالی که بعید است من و آنا هرگز رسماً به کلیسا بپیوندیم، ما طیف گسترده ای از مهارت ها را بین ما دو نفر داریم که به طور بالقوه می تواند به نفع کلیسا باشد.

با توجه به اینکه او هم از نظر فنی و هم از نظر مکانیکی مهارت دارد، آنا می‌تواند هر تعداد کار کامپیوتری/فناوری را برای کلیسا انجام دهد و در واقع این کار را برای سایر کلیساها به عنوان بخشی از کار خود به عنوان تحلیلگر سیستم انجام می‌دهد. من یک معلم و نویسنده ماهر هستم و می‌توانم در همه نوع تلاش‌های نویسندگی از برنامه‌ها گرفته تا بولتن‌ها و کمک‌های مالی کمک کنم.

با این حال، این اتفاق نمی‌افتد، زیرا به همان اندازه که هستیم، این کار را در شرایطی که رابطه‌مان را ناقص و فرودست می‌سازد، انجام نمی‌دهیم. کار و کمد سمی کارولین، سفیدپوست، 52 ساله، و در متن نوشته شده است، در یک کالج مسیحی در کنتاکی کار می کند. کارولین خود را «لزبین کاتولیک رومی در کالج باپتیست جنوبی» توصیف کرد. همجنس گرایی خلاف قوانین رفتاری در مدرسه او است.

کارولین بسته است، حتی اگر فکر می کند، پس از سی سال کار در آنجا، اکثر همکارانش مشکوک هستند که او یک لزبین است. در واقع به او صراحتاً دستور داده شده بود که یک زندگی بسته داشته باشد، «به من گفته شد که رئیس بخش من می داند. من می دانم که او انجام می دهد. اما سال‌ها پیش به من گفته شد، "فقط دراز بکشید، آن را به سطح نیاورید، آن را خارج از دانشگاه نگه دارید." کارولین توضیح داد که او هیچ دوستی در محل کار خود ندارد، فقط آشنا است، "من نمی‌توانم آن را به اشتراک بگذارم.

زندگی "آنها نمی دانند من کی هستم" >> 105 با هرکسی در کالج. زنانی هستند که من سی سال با آنها کار کرده‌ام و نمی‌دانند من کی هستم.» دگرجنس گراها انتظار سطح معینی از حمایت را در محل کار خود دارند. اکثر آنها می توانند همسر و فرزندان خود را بر خلاف اکثر افراد همجنس گرا در کمربند کتاب مقدس در برنامه های بیمه درمانی خود قرار دهند.

همچنین معمول است که همکاران در مورد ماجراهای آخر هفته خود گپ بزنند، در مورد دستاوردهای فرزندانشان صحبت کنند و در مورد شرکای یکدیگر پرس و جو کنند. در بسیاری از جاها، کارگران حتی ممکن است آشکارا در مورد مسائل روابط با همسر و فرزندان صحبت کنند. البته، افراد این کار را فقط در محیط‌های کاری انجام می‌دهند که اجازه این نوع تبادل را می‌دهد.

و به دلیل هنجارهای جنسیتی، این احتمال وجود دارد که زنان در محل کار صمیمیت‌های کلامی بیشتری نسبت به مردان مبادله کنند. اما، حتی در رسمی‌ترین محیط شرکت‌های بزرگ، یک کارگر ممکن است در مورد دعوای خود با همسرش صحبت کند، حلقه نامزدی را نشان دهد و/یا اعتراف کند که با شخص خاصی قرار ملاقات دارد.

بارها و بارها با همان حلقه‌های کوچک

همجنس‌گرایان در طول زندگی‌شان با شرایط سمی بی‌تفاهی دست و پنجه نرم می‌کنند. من بخشی از داستان آنا را در اینجا به اشتراک می‌گذارم، و یکی از تنش‌های رابطه‌ای که من و او تجربه می‌کنیم، برای روشن کردن این پویایی‌ها. 102 << "آنها نمی دانند من کی هستم" آنا سفید پوست است. آنا یک پسر بچه در دوران کودکی و یک نوجوان بوچ نیز به وضوح جنسیتی غیر هنجاری دارد.

او از سنین پایین جذابیت های همجنس گرا را تجربه کرد. او در یک شهر منزوی در کنتاکی شرقی با جمعیت 6200 نفر بزرگ شد. در سال 1985 آنا زمانی که 15 ساله بود با خانواده و دوستانش آمد. او حتی در دبیرستان هم بیرون رفت. پدر و مادرش بیشتر قبول می کردند در حالی که پدربزرگ و مادربزرگش با آن دست و پنجه نرم می کردند.

آنها مرتباً در یک کلیسای باپتیست با اراده آزاد شرکت می کردند که همجنس گرایی را گناه می دانست. پانزده سال بسیار جوان است و اواسط دهه 1980 دوره ای کمتر قابل قبول برای بیرون آمدن در چنین منطقه روستایی و همجنسگرا هراسی است. تعداد کمی از سوژه های مصاحبه من از مناطق روستایی به جوانی شریکم آنا بودند.

از یک طرف، آنا در سنین جوانی در برابر کمد مقاومت کرد. از سوی دیگر، رشد نوجوانی او هنوز با واکنش‌های همجنس‌گرایانه دیگران به تفاوت او شکل می‌گرفت. زمانی که همجنس گرایی او یک واقعیت ثابت شد، افراد خاصی، از جمله اعضای خانواده گسترده، با او به گونه ای رفتار می کردند که گویی او یک فرد مسری و بد است.

چیزی که برای او گیج‌کننده‌تر و آزاردهنده‌تر بود، طرد شدن او از سوی افرادی بود که قبلاً با او به شیوه‌ای گرم و محبت آمیز رفتار کرده بودند. بسیار گیج کننده است، به خصوص برای یک جوان، وقتی کسی که به او احترام می گذارد - در مورد آنا، او آنها را "آدم های خوب" می دانست - ناگهان رفتاری کاملاً متفاوت از خود نشان می دهد.

یکی از راه‌هایی که آنا این انگ را در جامعه کوچکش مدیریت می‌کرد، جایی که مجبور بود بارها و بارها با همان حلقه‌های کوچک مردم تعامل داشته باشد، کنترل تعاملاتش بود. آنا در شرکت در گفتگوهای کوچک دلپذیر غیرمستقیم که به طور همزمان هم غیرشخصی است - یعنی اطلاعات شخصی را به اشتراک نمی گذارد - و هم انواع سؤالات شخصی دیگران را رد می کند، مهارت دارد.

از این رو، بهترین معامله ای که آنا در جوانی می توانست با خانواده و جامعه خود ببندد این بود که بیشتر در مورد آن صحبت نکند و در اسرع وقت خانه را ترک کند.

برخی عادات به همین دلیل باقی می مانند، که مدیریت یکی از آنها با توجه به پیشینه و انتظارات خودم بسیار استرس زا است: نحوه برخورد با مقدمه ها. آنا احساس راحتی نمی‌کند که من را به‌عنوان شریک زندگی‌اش با افرادی که می‌ترسد همجنس‌گرا باشند، به‌ویژه آنهایی که با شهر زادگاهش مرتبط هستند، معرفی کند. اگرچه این قابل درک است.

اما پیامی که به من می دهد این است که چیزی پنهانی در رابطه ما وجود دارد. من ترجیح می‌دهم یک واکنش همجنس‌گرا هراسی را تجربه کنم تا اینکه در یک تعامل اجتماعی «نپرس، نگو» شرکت کنم که این فرض را تقویت می‌کند که روابط همجنس‌گرا پایین‌تر از روابط دگرجنس‌گرا هستند.

اما، گاهی اوقات، من نمی توانم انتخاب کنم که چقدر دور هستیم، به ویژه در مورد مسائل مربوط به خانواده آنا. من یکی از این رویدادها را به تفصیل مورد بحث قرار خواهم داد تا پویایی پیچیده در بازی را برجسته کنم. خانواده آنا در سال 2008 هنگامی که عمه آنا به طور غیرمنتظره ای درگذشت، متحمل فقدان دردناکی شدند. این یک رویداد ویرانگر برای تمام خانواده بود.

آنا "آنها نمی دانند من کی هستم" >> 103 پسر عموی کلی از آنا خواست که مداحی مراسم تشییع جنازه را بنویسد و بخواند. من آنا را تا مجلس ترحیم همراهی کردم. همراه با خانواده و دوستان، بسیاری از اعضای کلیسای باپتیست آزادی اراده دوران کودکی آنا حضور داشتند. کشیش مراسم را انجام داد و گروه کری از اعضا آواز خواندند. آنا وقتی مداحی را خواند آنقدر عصبی بود که می لرزید.

بعداً، پس از پایان کار سخت دفن عمه اش، آنا برای چند لحظه بیرون در باد سرد با همسر واعظ گپ زد. وقتی همسر واعظ ما را برای یک شام جمعی به کلیسا دعوت کرد، با ناراحتی در کنار آنا ایستادم. آنا مرا به او معرفی نکرد و ما به شام ​​کلیسا نرفتیم.

در راه خانه با هم دعوا کردیم در حالی که سعی می‌کردم بیان کنم که چقدر برایم ناخوشایند بود که مثل یک زائده ناخواسته در کنار او بایستم، در وضعیتی غیرقابل بیان که مرا به معنای واقعی کلمه لال می‌کرد. ایستادن در کنار آنا بدون اینکه به‌خوبی به یکی از دوستان خانوادگی‌اش معرفی شوم، و درعین‌حال، یک زن مسن‌تر، نه تنها عقاید سیاسی‌ام را زیر پا گذاشت، بلکه آن را به‌عنوان یک خطای رفتاری فاحش تجربه کردم. هر دوی ما از عواقب کمد سمی رنج می بردیم.

آنا استدلال کرد که نمی‌خواهد کسی را به من معرفی کند که ممکن است پاسخ منفی بدهد. اگر صراحتاً مرا معرفی می کرد، آنا می ترسید که همسر واعظ چیزی همجنسگرا هراسی بگوید - یک احتمال بسیار واقعی - و این هم او را بیشتر از آنچه که قبلاً بود تحت فشار قرار می داد و هم به طور بالقوه روابط بین او، کلیسا و پدربزرگ و مادربزرگش را پیچیده می کرد.

برای او ارزش ریسک کردن را نداشت. احساس می‌کردم که ناخواسته در فیلمنامه‌ای همجنس‌گرا تبانی کرده‌ام که می‌گوید روابط همجنس‌گرایان آنقدر شرم‌آور هستند که قابل ذکر نیستند، و این تصوری نیست که من دوست دارم هرگز منتقل کنم.

چگونه می توانید اجازه دهید این اتفاق بیفتد؟

او به من زنگ می زند که عصبانی است. داره جیغ میزنه و دیوونه میشه و میگه این چیزی رو که من نوشته بودم پیدا کرده و . . . فقط از دست دادنش با گفتن این همه چیز درباره «چطور می‌توانی این حرف را بزنی»، و من فکر می‌کنم او مدام می‌گفت: «لعنتی در مورد چی صحبت می‌کنی؟ لعنتی داری از چی حرف میزنی؟ اصلا میدونی چی میگی؟» یک سری چیزهای زشت در مورد، "آیا شما واقعا اینگونه هستید؟ این یعنی چی؟" چندین روز و چندین صحنه دراماتیک بعد، النا آنچه را که به عنوان یک ایمیل "وحشتناک" توصیف کرد از پدرش دریافت کرد. او نوشت: «چی، تو مرد لعنتی متنفری؟ بنابراین، شما می خواهید یک لزبین لعنتی باشید.

بهتر است این را درست کنید.» النا این پاسخ را به این معنا تعبیر کرد: "این مشکل را با مادرت حل کن زیرا دیوانه و بدبخت بودن او در خانه باعث بدبختی من می شود." بعداً، پس از اینکه مادر النا با لزبین بودن النا کنار آمد، از او خواست که به بقیه اعضای خانواده نگوید. مدتی بر سر آن دعوا کردند. النا توضیح داد که دلیل مادرش از این قرار است که "شما نمی توانید به خاله خود بگویید چون می دانید چقدر مذهبی است.

نمی توانید به آنها بگویید زیرا آنها من را سرزنش می کنند." همانطور که النا با اعضای خانواده بزرگ خود صحبت می کرد، به خصوص به او هشدار داده شد که به فلیسیا، مادر خانواده، عمه بزرگش که نقش "مادربزرگ جایگزین" النا و مادر را برای مادرش بازی کرده است، نگوید. عمه و عمویش گفتند: «این ایده خوبی نیست که به فلیسیا بگویید زیرا او بزرگتر است و مشکلات قلبی دارد.»

النا هرگز به سراغ فلیسیا نرفت، اما فلیسیا در مورد آن شنید و از مادر الینا پرسید که آیا درست است. مادر الینا تایید کرد که دخترش همجنس‌گرا است و الینا بعداً از پاسخ فلیسیا مطلع شد: بنابراین، خاله فلیسیا این را به عهده گرفته بود، بنابراین، "الینا، ها؟ او یک لزبین است؟» مامان گوشه ماشین بود و نمیدونست چی بگه. سپس او گفت: "آره. بله او است.» "و شما از این خبر داشتید؟" او می‌گوید: «آره، الان حدود سه سال است که می‌شناسم.» بنابراین او از این موضوع ناراحت بود، "آنها در مورد او چه خواهند گفت؟

چگونه می توانید اجازه دهید این اتفاق بیفتد؟ او دختر توست، چرا جلوی آن را نگرفتی؟» مثلاً چرا دوست نداشتی به جای ویتامین ها به او قرص غیر همجنس گرا بدهی، می دانی. فلیسیا در واقع مادر الینا را سرزنش کرد و این به شدت الینا را ناراحت کرد: من فقط شروع کردم به گریه کردن چون نمی خواستم او این چیزها را در مورد من بگوید و بعد او این کار را کرد.

من نمی خواستم مادر سرزنش شود و او این کار را کرد. من نمی خواستم آنها چیزهای بدی به او بگویند، و این اتفاق می افتاد و نمی خواستم آنها چیزهایی در مورد من بگویند و آنها بودند. هر چیزی که نمی‌خواستم "آنها نمی‌دانند من کی هستم" >> 101 اتفاق افتاد، و من مثل "لعنتی!" من از این موضوع عصبانی بودم، اما می‌دانستم، خوب، او حالا می‌داند، وقتی باید دوباره او را ببینم، چه کار خواهم کرد؟ مثل، من می دانم که او می داند. من مطمئن هستم که او می داند من می دانم که او می داند.

خوب حالا چی؟ بنابراین، حتی اگر النا "می داند" که عمه اش فلیسیا "می داند" که او یک لزبین است، چیزی که النا نمی داند این است که آیا می تواند در مورد آن صحبت کند، و اگر بله، چگونه؟ بی‌تفاوتی کمد سمی، الینا را حتی زمانی که تلاش می‌کرد تا از شر آن خلاص شود، محدود می‌کرد. بدتر از آن، او بار تناقض بیرون آمدن را نیز متحمل شد.

همانطور که تونی ای. آدامز توضیح می دهد: یک همجنس گرا همیشه این پتانسیل را دارد که در تعامل، از خود یا خود و دیگران، به خاطر اقدام اشتباه، انجام حرکت اشتباه، پاسخگو باشد: برای یک همجنسگرا مجازات هایی وجود دارد. چه کسی بیرون می آید یا نه، برای اینکه خیلی زود بیرون می آید یا به اندازه کافی زود بیرون نمی آید.

 برای تلاش برای تکمیل فرآیند بیرون آمدن یا غیرممکن بودن تکمیل شدن، برای بیرون آمدن بیشتر اوقات، بعضی اوقات، یا اصلاً هرگز.14 بیرون آمدن برای الینا فرآیند آزمون و خطای پر دست انداز بود، مانند اکثر همجنس گرایان کمربند کتاب مقدس. النا در حالی که تلاش می کرد هویت لزبین را در خانواده بزرگ خود ایجاد کند، با ظرافت در مورد مین های زمینی خانوادگی مذاکره می کرد و زمانی که یک انفجار رخ داد مقصر شناخته شد.

بدتر از همه، بار مسئولیت افشای و پنهان کاری او بر دوش الینا، اقلیت ستمدیده بود. برای نشان دادن، النا به اشتراک گذاشت که وقتی نزد عموزاده هایش آمد، آنها پاسخ دادند: "ما قبلاً می دانیم." او توضیح داد که به طور ضمنی در زیر پاسخ آنها این بود که "چرا از چیزی که خبر بزرگی نیست چنین معامله بزرگی انجام می دهید."

از این رو، حتی این پاسخ مسلماً «مثبت» از سوی اعضای خانواده دگرجنس‌گرا نیز انتقادی را به همراه داشت. پسرعموهایش با پاسخ دادن به افشاگری او با یک شانه بالا انداختن توهین آمیز، مبارزات او را باطل کردند. سوال معقولی که می توان پرسید این است که، اگر آنها «از قبل می دانستند»، چرا یکی از آنها قبل از «اعلامیه» رسمی النا حمایت و کمک نکردند؟ پاسخ واضح به این امر این است که آنها مانند النا برای حفظ فرهنگ خانوادگی سکوت در مورد همجنس گرایی بزرگ شده اند.

من با او صحبت کردم

اما اگر هوموفوبیا را از زندگی دارلین حذف کنیم چه اتفاقی می افتد؟ پس چگونه ممکن است دوران کودکی و نوجوانی دارلین به طور متفاوتی تکامل یابد؟ او می‌توانست هم با دختران و هم با پسرها قرار بگذارد، بدون اینکه این ایده را درونی کند که به دلیل جذابیت‌های همجنس‌گرایانه‌اش به طور ذاتی نقص دارد.

او ممکن است هنوز والدین کنترل‌کننده‌ای داشته باشد، آنها احتمالاً همچنان تلاش می‌کنند تا جنسیت او را بر اساس هنجارهای جنسیتی جنسی تنظیم کنند، و ممکن است هنوز از لیندا متنفر باشند، اما این به این دلیل نیست که لیندا یک لزبین است حذف همجنس‌گرا هراسی، دارلین را از کمد سمی و فریب‌کاری، پنهان‌کاری و دستکاری همراه با آن رها می‌کند.

به طور کلی، این به معنای نمایش کمتر، درد کمتر، و سوء استفاده کمتر و همچنین حمایت بیشتر، عشق بیشتر و وضوح بیشتر است. در حالی که دادن یک زندگی کاملاً جدید به دارلین بدون ظلم همجنس‌گرا هراسی، همه مشکلات او را حل نمی‌کند، احتمالاً به بدترین آنها حمله می‌کند. در مورد دارلین، کمد سمی در خدمت آسایش خودخواهانه اعضای خانواده اوست. "من واقعا از شنیدن اشتباه آن خسته شدم، بنابراین از مطرح کردن آن دست کشیدم" برای بررسی کامل اینکه چگونه کمد سمی ارتباط را محدود می کند، مهم است که توضیح دهیم که ظاهر شدن و بیرون آمدن به عنوان یک همجنسگرا در یک همجنسگرا هراسی به چه معناست. خانواده، محل کار یا کلیسا.

همانطور که سایر محققان اشاره کرده اند، بیرون آمدن از داستان بیرون آمدن یک فرد بسیار آشفته تر، پیچیده تر و مداوم است.12 وقتی همجنس گرایان داستان های بیرون آمدن خود را به اشتراک می گذارند، معمولاً این کار را در یک قوس روایی انجام می دهند که با پیروزی حماسی به پایان می رسد. ("بالاخره پذیرفتم که من یک همجنسگرا هستم!") یا پیامد دراماتیک (پاسخ خشونت آمیز والدین، "پدرم اسلحه را روی میز گذاشت و به من گفت که من یک انتخاب دارم").

این داستان‌ها، مانند بسیاری از روایت‌هایی که درباره‌ی خود به اشتراک می‌گذاریم، نتیجه‌گیری، پایان دادن به یک موضوع، نوعی بسته شدن شناختی، رفتاری از جمله «خشن بود، اما من از آن عبور کردم، و همه چیز اکنون بهتر است» را نشان می‌دهد. اما برای همجنس گرایان بیرون آمدن هرگز تمام نمی شود. همیشه افراد جدیدی برای گفتن هستند.

همانطور که ایو سدویک منتقد ادبی در کار خود در مورد معرفت شناسی گنجه خاطرنشان می کند: [مثل وندی در پیتر پن، مردم می بینند که دیوارهای جدیدی در اطراف آنها ظاهر می شود، حتی در هنگام خواب: هر مواجهه ای با یک گروه جدید از دانش آموزان، برای گفتن. هیچ رئیس جدید، مددکار اجتماعی، افسر وام، صاحبخانه، دکتر، کمدهای جدیدی می سازد که قانون پر و بال و مشخص اپتیک و فیزیک آن حداقل از همجنس گرایان، نظرسنجی های جدید، محاسبات جدید، پیش نویس های جدید، و الزامات محرمانه بودن یا محرمانه بودن آنها است.

افشای 13. در نتیجه، به وضوح مشخص کردن میزان "خارج" بودن یک فرد، پیچیده است. زبان گنجه (بیرون در مقابل درون) یک تجربه باینری را نشان می دهد، اما در تجربه واقعی زندگی شده، بیرون آمدن و بیرون ماندن در یک پیوستار اتفاق می افتد. درجه ای که همجنس گرایان کمربند کتاب مقدس همجنس گرایی خود را ابراز کردند در طیف گسترده ای قرار داشت.

به عنوان مثال، من با کتاب مقدس "آنها نمی دانند من کی هستم" مصاحبه کردم >> 99 همجنسگرای کمربند که کاملاً با همه اعضای خانواده خود ارتباط داشتند، آنهایی که با برخی از اعضا ارتباط داشتند اما با برخی دیگر ارتباط نداشتند، آنها فقط با یک فرد کلیدی ارتباط داشتند. یک خواهر و برادر یا مادربزرگ دلسوز، کسانی که به طور رسمی بیرون نبودند اما احساس می‌کردند خانواده‌هایشان باید «واقعاً بدانند» و آن‌هایی که فعالانه تمایلات جنسی خود را از همه بستگان خود پنهان می‌کنند.

به‌علاوه، تنها افشای همجنس‌گرا بودن با مهم‌ترین و پایدارترین روابط خود (والدین، خواهران و برادران، و دوستان) تضمین نمی‌کند که فرد بتواند به طور کامل از کمد بیرون بیاید. برای نشان دادن، وقتی مادر کیمبرلی (به فصل 3 مراجعه کنید) کیمبرلی را در حال بوسیدن اولین دوست دخترش گرفت، به او گفت که آنجا را ترک کند و آنها برای مدتی هیچ تماسی با هم نداشتند.

بعد از اینکه آنها تا حدی آشتی کردند، مادر کیمبرلی از صحبت در مورد همجنس‌گرایی اجتناب کرد و دو نفر، وقتی تحت فشار قرار می‌گرفتند، فقط به روش‌های منفی درباره همجنس‌گرایی صحبت می‌کردند. کیمبرلی توضیح داد: از شنیدن این که چقدر اشتباه بود واقعا خسته شدم، بنابراین از مطرح کردن آن صرف نظر کردم. چون مدتی این کار را کردم. . . . من با او صحبت کردم و سعی کردم به او آموزش دهم و سعی کردم چیزهایی را برای او توضیح دهم. برایش جزوه ها و همه چیز فرستادم. میدونستم براش سخته سعی کردم از دید او به آن نگاه کنم.

اما، اخیراً متوجه شدم که این چیزی است که من هستم و او باید این را بپذیرد، و من می خواهم او بخشی از زندگی من باشد و من می خواهم که او بخشی از زندگی ما باشد که با هم رشد می کنیم. برای من مهم است، و من فقط تصمیم گرفتم که اگر او نمی‌خواهد من را کامل بشناسد، واقعاً فایده‌ای ندارد.

مانند بسیاری دیگر از اعضای خانواده همجنسگرایان کمربند کتاب مقدس، مادر کیمبرلی با گذشت زمان بیشتر پذیرفته شده است. با این حال، در زندگی کیمبرلی، این دوره که آنها «اصلاً درباره آن بحث نکردند» سال‌ها طول کشید. هنگامی که کیمبرلی سعی کرد استاد گلوگاهی خود را از کمد بیرون بیاورد، مادرش بارها با غیرقابل ذکر کردن همجنسگرایی پاسخ داد. از بین کسانی که با خانواده‌هایشان مصاحبه کردم، بسیاری از آنها محیط خانه مشابهی را توصیف کردند که «نپرس، نگو».

مادر او دچار بیماری نیکوتین

به سختی می توان چیزی به بزرگی تمایلات جنسی خود را از افرادی که در تمام عمر شما را می شناسند پنهان کرد. اکثر والدین ناظران دقیق فرزندان خود هستند. بسیاری می دانند که چه زمانی فرزندانشان طفره می روند یا فریب می دهند.

وقتی تلفنی سلام می کنم، مادرم از لحن صدایم ناراحت می شود یا نه. به طور مشابه، مادر جاشوا به سرعت متوجه شد که جاشوا رفتار عجیبی دارد. در حالی که ممکن است یک بار اشتباه یا بی احتیاطی را از کسی که دوستش دارید پنهان کنید، از چیز کوچکی مانند یک مهمانی شبانه بیش از حد گرفته تا چیزی بزرگ مانند یک مهمانی یک شبه، پنهان کردن یک عنصر مداوم از زندگی بسیار دشوارتر است.

به عنوان مثال، تصور کنید که هر روز و هر روز، همه چیز مربوط به قرار ملاقات و وضعیت روابط خود را از مادر خود پنهان کرده اید، مانند دونالد. دونالد تا زمانی که مادرش به معنای واقعی کلمه در بستر مرگ بود به مادرش نگفت که همجنسگرا است. وقتی از او پرسیدم که چگونه پاسخ داد، او گفت: "او در آن لحظه پاسخگو نبود." دونالد به مدت 15 سال در برنامه های همجنس گرایان سابق و خارج از آن، در حفظ اسرار مادر همجنسگرا هراسی ماهر بود و در هنر بیان مبهم مهارت داشت. وقتی او شایعاتی مبنی بر همجنس‌بازی پسرش شنید و از او پرسید که آیا این موضوع صحت دارد، دونالد به او گفت که به آن افراد بگوید "به کار لعنتی خود فکر کنند و زندگی کنند." او قسمت دیگری از فرار را بازگو کرد.

یک روز در پارکینگ وال مارت در کلارکسویل، مادرم دچار بیماری نیکوتین شده بود. او به یک سیگار نیاز داشت. و من سعی می کردم با او شوخی کنم، و او را مسخره کنم، و گونه او را با صدای بلند بوسیدم، و او گفت، "تو از آن دگرباشان همجنسگرا نیستی؟" و فکر کردم، "اوه لعنتی، این لحظه من است.» و من گفتم: "مطمئناً نه، من یک لزبین هستم." و او خندید و من رفتم داخل سیگارش را گرفتم و حالش خوب شد.

راه اصلی که یک کودک، نوجوان یا بزرگسال همجنس گرا می تواند در مورد چیزی به اندازه تمایلات جنسی خود پنهان بماند، این است که والدین خود را رها کرده باشند، به عبارت دیگر اگر آنها والدین بی تفاوت و فقیر باشند یا فقط نمی خواهند بدانند. مادر دونالد 96 << "آنها نمی دانند من کی هستم" "من به شدت میگرن می کنم" در حالی که بسیاری از سوژه های مصاحبه من به خانواده هایشان بسته شده بود، اکثر آنها به اندازه کافی زمان را صرف کار روی اولین مرحله کرده بودند که به آرامش رسیده بودند. در مورد اینکه آنها چگونه خود را درک می کردند.

اما دارلین نه. در میان لزبین ها و مردان همجنس گرا که با آنها مصاحبه کردم، دارلین، که سفیدپوست 37 ساله و اهل کنتاکی است، بیش از همه با پذیرش خود دست و پنجه نرم کرد. همانطور که استیون سیدمن جامعه شناس تعریف کرد، برای دارلین، گنجه به عنوان «الگوی شکل دهنده زندگی از پنهان کاری همجنس گرایان عمل می کرد.» 10 که در کمد سمی، که توسط والدین همجنس گرای خود مورد آزار و اذیت قرار گرفته بود، دارلین نمی توانست به طور کامل به او متعهد شود دوباره، خاموش. -دوباره رابطه با لیندا، بچه واعظ که قبلاً نقل شد.

دارلین توضیح داد که اگر بخواهد به اشتراک بگذارد که در یک رابطه همجنس است، والدینش او را انکار خواهند کرد. دارلین گفت: "هر بار که از هم جدا می شویم، این به خانواده من مربوط می شود. پدر و مادر من کاملا همجنسگرا هستند. به لیندا گفتم، بارها و بارها به او گفتم، من همیشه خانواده‌ام را انتخاب می‌کنم.» در مورد دارلین، مخالفت خستگی‌ناپذیر خانواده‌اش با همجنس‌گرایی منجر به تعدادی عواقب مخرب در طول زندگی او شد، در درجه اول فریب، درگیری و سوء استفاده. بعد از اینکه دارلین در زمانی که با لیندا زندگی می کرد چند چک پرداخت کرد، خانواده دارلین تصمیم گرفتند که لیندا از دخترشان سوء استفاده مالی می کند.

آنها به آپارتمان دارلین رفتند و اصرار داشتند که دارلین لیندا را در روز کریسمس بیرون کند. دارلین این واقعه را چنین توضیح داد: پدر و مادرم با من آمدند. آنها با من آمدند تا مطمئن شوند که به لیندا گفته ام که برود. خیلی بد بود.

منظورم این بود که "لیندا، باید بروی." و من به او گفتم که ده دقیقه فرصت دارد تا از خانه بیرون بیاید و به خانه خانواده اش برود. او گریه می کرد و بعد، فقط یک آشفتگی بود. هر دوی ما به هم ریخته بودیم. تا اینکه او مرا در ماه مارس دید و من در ژانویه شروع به دیدن یک پسر کرده بودم. او از من خواست که فوراً با او ازدواج کنم و من گفتم "بله"، زیرا فکر می کردم این کار باعث خوشحالی والدینم می شود.

او با من رفتار وحشتناکی داشت، به طرز وحشتناکی بد. یک بار دستش را دور گلویم حلقه کرد. وقتی لیندا را در ماه مارس دیدم، او فکر کرد که من لاغرتر به نظر می رسم. فقط به خاطر اینکه غذا نمی‌خوردم حدود 30 پوند وزنم کم شده بود، اما به‌نظر می‌رسیدم که مریض بودم. مریض بودم چون غذا نمی خوردم. من مراقب خودم نبودم من خیلی افسرده بودم.

دارلین با مردان قرار ملاقات داشته است، یک بار ازدواج کرده و حداقل دو بار نامزد کرده است. اکثر مردانی که او عاشقانه دیده است، رفتار خوبی با او نداشته اند. برخی از آنها مورد آزار عاطفی و جسمی قرار می گرفتند. استاد گلوگاهی دارلین توضیح داد که یا با ناامیدی با این مردان قرار گذاشته است، به این امید که یکی «او را درست کند»، یا از آنها به عنوان پرده دود استفاده کرده تا رابطه خود را با لیندا از خانواده «آنها نمی دانند من کی هستم» >> 97 پنهان کند.

والدین دارلین ترجیح می‌دهند دخترشان با هر مردی، حتی یک متجاوز، به جای رابطه‌ی همجنس‌گرا باشد، و از لیندا متنفرند زیرا گمان می‌کنند ارتباط او با دارلین بیشتر از آن چیزی است که دارلین اعتراف کند.

آنها نمی دانند من کی هستم

کیتی در کمربند کتاب مقدس بزرگ نشد. او در دبیرستان در برانکس تحصیل کرد. بدیهی است که پیامدهای منفی نگرش های همجنسگرا هراسی در زندگی جوانان همجنسگرا فراتر از کمربند کتاب مقدس است. کتی تا حدی برای تحصیل در کالج و تا حدودی برای دور شدن از خانواده همجنسگرا هراسی خود به تگزاس نقل مکان کرد. او توضیح داد که قبل از نقل مکان به تگزاس تنها 10 یا 15 دقیقه از آنها فاصله داشته است.

در این شرایط، او احساس می‌کرد که نمی‌تواند با یک زن بیرون باشد، قرار ملاقات بگذارد یا حتی در خیابان راه برود، بدون اینکه به طور بالقوه به آنها برگردد و مجبور باشد با سؤالات دشواری روبرو شود. کتی فکر می‌کند که آنها مشکوک هستند که او یک لزبین است، اما معتقد است که خانواده‌اش «از زندگی در انکار خوشحال‌تر هستند».

کتی گفت که فرصت های زیادی داشته است که به آنها بگوید که همجنسگرا است، اما از ترس این کار را نکرده است: "آنها نمی دانند من کی هستم" >> 93 از خانواده ام می ترسیدم که فقط بگویند: "هی، کار ما تمام شد." با تو. ما دیگر نمی توانیم با شما صحبت کنیم.» احساس می‌کردم که آنها این حق را دارند، زیرا با اینکه به اندازه مادرم مذهبی است، او کاملاً حق دارد که با من کاری نداشته باشد زیرا کتاب مقدس می‌گوید من نفرت‌انگیز هستم.

می ترسم آنقدر از من ناامید شوند که دیگر هرگز با من صحبت نکنند. من نمی خواهم آنها از من متنفر باشند. باز هم، میستی هنوز به پدر و مادرش مراجعه نکرده است. او توضیح داد که اجتماعی شدن دوران کودکی‌اش به معنای واقعی کلمه مانع از درک و تفسیر جذابیت‌های همجنس‌گرای‌اش می‌شد، یعنی خیال‌پردازی‌های او درباره زنان ممکن است به این معنا باشد که او یک لزبین است.

فقط این نبود که می ترسید خود را یک لزبین معرفی کند، بلکه این ترس آنقدر بزرگ بود که نوعی صدای سفید در سر او ایجاد کرد که تمام فکر را از بین برد. او گفت: "شرطی کردن از مذهب، خانواده و جامعه احساسات را به طور کامل در ناخودآگاه سرکوب کرد تا زمانی که بتوان با خیال راحت به آن نگاه کرد." میستی نیز مانند کتی فلج، نامنسجم و افسرده بود: در حدود 17 سالگی در دبیرستان به نقطه ای رسیدم که دچار افسردگی شدید شدم و تا حدودی دست به خودکشی زدم.

این طور نبود که می خواستم خود را بکشم، اما فکر اینکه دیگر زنده نباشم و مجبور باشم با زندگی ام کنار بیایم جذاب بود. من ساعت ها در اتاقم به طور منظم گریه می کردم تا زمانی که به خواب می رفتم. من به طور کامل از خانواده ام دوری کردم، یا اینکه تمام روز در تاریکی در رختخواب بودم و فقط برای رفتن به مدرسه اتاقم را ترک کردم.

من در بخش بهتری از یک سال اینگونه بودم. من روزها با پدر و مادرم ارتباط برقرار نمی کردم. اصلاً نمی دانستم چرا چنین احساسی داشتم. هیچ کس در خانواده من ابراز نگرانی نکرد و حتی به نظر نمی رسید که متوجه شود. درد و سردرگمی که کیتی و میستی در دوران نوجوانی تجربه کردند، عواقب بزرگ شدن در خانه یا سیستم مدرسه ای را نشان می دهد که هیچ حمایتی برای ایجاد هویت مثبت همجنس گرا ارائه نمی دهد.

در این غیبت، جوانان همجنس‌گرا فاقد ابزارهای مناسب، به‌ویژه زبان، برای مبارزه با ظلم و شادی، سلامت و خودشکوفایی هستند. آنها هیچ چارچوب زبانی برای کشف هویت و احساسات جنسی خود نداشتند. همانطور که داستان کتی نشان می دهد، این پیامدها به کمربند کتاب مقدس محدود نمی شود.

آنها در همه جا وجود دارند که یک جوان همجنسگرا با موانع همجنسگرایانه برای رشد خود روبرو می شود. اما این شرایط نامطلوب سمی به دلیل تأثیر گسترده دکترین محافظه کار مسیحی در مورد همجنس گرایی و فقدان حمایت نهادی دیگر برای روابط همجنس گرایان، بیشتر در کمربند کتاب مقدس متمرکز شده است. 94 << "آنها نمی دانند من کی هستم" "انکار یک نیروی قوی در خانواده من است" لزبین ها و مردان همجنس گرا که با آنها مصاحبه کردم به طور طولانی در مورد مذاکره با اعضای خانواده صحبت کردند.

چندین نفر، مانند میستی، خوزه، دارلین و کتی به خانواده‌هایشان نبودند. میستی توضیح داد که چرا: من از عواقب آن می ترسم. بسیاری از مردم به من گفته اند که بیرون آمدن آنقدرها هم که فکر می کنم بد نیست. من واقعاً به این فکر کرده‌ام که آیا آنقدر که فکر می‌کردم بد خواهد بود یا بیش از حد نگران آن بودم. من نمی دانم که آیا خانواده من قبلاً نمی دانند و من واقعاً مطمئن نیستم.

حتی اگر در مورد آن به آنها بگویم، فکر می کنم که آنها نمی خواهند در مورد آن صحبت کنند. در وهله اول به هر عضوی که می گفتم این باعث ناراحتی آنها می شد و هر بحث آینده را در مورد هر استاد گلوگاهی چیزی برای مدت طولانی ناراحت می کرد تا زمانی که دوباره آن را از ذهن خود خارج کنند. انکار می کردند. انکار یک نیروی قوی در خانواده من است.

خوزه که اسپانیایی تبار 19 ساله و اهل تگزاس و از خانواده ای کاتولیک رومی است، به سراغ خواهرش رفت اما نه بقیه اعضای خانواده اش. خواهرش در واقع به او هشدار داد که به والدین و برادر بزرگترشان نگوید. خوزه در زمان مصاحبه ما دانشجوی سال دوم دانشگاه بود و بنابراین از نظر مالی به والدینش وابسته بود.

خوزه تا زمانی که از خود حمایت نمی کرد هیچ برنامه ای برای گفتن به آنها نداشت زیرا مطمئن بود که وقتی متوجه شوند او را انکار خواهند کرد. وقتی از او پرسیدم که چرا فکر می‌کند که او را قطع می‌کنند، خوزه پاسخ داد: چون در ذهنیت من درباره اسپانیایی‌ها، موضوع خانواده است. این در مورد تشکیل خانواده و داشتن نوه است.

کتی معتقد بود

با نگاهی به گذشته، آنی متوجه شد که این خودسانسوری باعث شده که او با همجنس‌بازان بد رفتار کند: کسی را می‌دیدم که جذبش می‌شد، و می‌دانستم که همجنس‌گرا خواهد بود، اما می‌گفتم: «نه، من هستم. اینطور نیست.» من بارها متوجه شدم که با افرادی که فکر می‌کردم همجنس‌گرا هستند بسیار بد رفتار می‌کردم، زیرا نمی‌خواستم با آنها ارتباط برقرار کنم.

در مصاحبه ما، آنی دربست بودن را با الکلی بودن مقایسه کرد. برای او، اولین قدم برای بهبودی پذیرفتن لزبین بودنش نزد هم اتاقی اش در دانشگاه بود که متعاقباً اولین دوست دخترش شد.

آنی به طور مفصل در مورد کار خود برای حل این تضاد درونی که هنوز در اطراف اعضای خاصی از خانواده و جامعه کلیسا ظاهر می شود صحبت کرد. آنی، مانند بسیاری از همجنس‌بازان کمربند کتاب مقدس، به سیاست خانوادگی «نپرس، نگو» رضایت داد. برای مثال، اگرچه مادربزرگ آنی می‌داند که آنی یک لزبین است.

و آنی زمانی که او در مدرسه نیست با او زندگی می‌کند، آنی توضیح داد که «این موضوع تقریباً یک موضوع تابو در خانه است. او می‌داند که من یک دوست دختر دارم و او را به خانه می‌آورم، او دوستش دارد و می‌گوید که دوستش دارد و بعد ما در مورد آن صحبت نمی‌کنیم.» آنی، مانند بسیاری از جوانان کمربند کتاب مقدس، فاقد الگو و حمایت برای کشف جذابیت های همجنس گرا بود و این امر او را در مقایسه با همسالان دگرجنسگرای خود در مضیقه قرار داد.

این فقدان شکل دیگری از به خطر افتادن کودک را تشکیل می دهد، چیزی که وزارت بهداشت و خدمات انسانی به عنوان بی توجهی به کودک تعریف می کند: "شکست در تامین رفاه فیزیکی، عاطفی، پزشکی و آموزشی کودک". شرایط بی‌تفاوتی دانه‌های کمد سمی در کودکی شروع به رشد می‌کنند.

در محیط‌های همجنس‌گرا، همه کودکان از سنین پایین یاد می‌گیرند که محبت همجنس‌گرایان «آنها نمی‌دانند من کی هستم» نامناسب است و هم بزرگسالان و هم همسالان آن‌ها را تحریم می‌کنند.

اکثر همجنس‌بازان «کمربند کتاب مقدس» که من با آنها مصاحبه کردم، مانند هنری، سفیدپوست، 51 ساله، و اهل ایلینوی، شنیده‌اند که همجنس‌گرا بودن اشتباه است: مردم می‌گویند که آن‌ها دگرباش هستند و آدم‌های بدجنس هستند. از جامعه ای که من در آن بودم، آن را در من تحریک کرد. کلیسا هم این کار را کرد. کلیسای باپتیستی که من به آن رفتم - یک زن و مرد بود و این همه چیز بود. بنابراین کل این جامعه اطراف من بود که این احساس را در من ایجاد کرد و من هیچ دوست همجنس گرا نداشتم.

من کسی را نمی شناختم که الگوی مثبتی برای من باشد. به طور مشابه، دونالد، که سفیدپوست، 52 ساله، اصالتاً اهل ایندیانا است، اما ساکن قدیمی لوئیزویل، کنتاکی است، گفت: «از طریق خانواده و کلیسا در ذهن من ریشه دوانده بود که همه مردان همجنسگرا پدوفیل هستند. آنها با حشرات پسر کوچک بازی کردند.

خاله من میراندا صد بار به من گفت: "مراقب آن مردها باش، آنها با حشره بازی تو بازی می کنند." به عنوان فرودست در درون واحد خانواده. عواقب این که خانواده شخص به طور قطعی بدون نقاب انکار بداند که یک همجنسگرا است می تواند خطرناک باشد. اما آنهایی که بیرون نیستند، آنهایی که در کمد سمی بودند، در خانواده خود نیز از نوعی خطر رنج می بردند.

آنها فاقد حمایت رشدی بودند که کودک را قادر به شکوفایی می کند. در یک خانواده همجنسگرا هراسی، جوانان همجنس‌گرا خیلی زود یاد می‌گیرند که در کمد سمی بمانند یا خطر خشونت، طرد شدن و بی خانمانی را تهدید کنند. داده‌های من نشان می‌دهد که بسیاری با محیط‌های خانوادگی خصمانه همجنس‌گرا با راهبردهای زبانی گریز و گاهی نگرش‌های محافظت‌شده که صمیمیت را دفع می‌کنند، سازگار می‌شوند.

کتی که 26 ساله، سیاه پوست است و کاتولیک رومی بزرگ شده است، که در تگزاس با او مصاحبه کردم اما اصالتاً نیویورکی بود، در کلاس ششم شروع به داشتن احساسات نسبت به دختران دیگر کرد. تنها چارچوب او برای تفسیر این احساسات این بود که او آدم بدی بود. او گفت: "احساس می‌کردم این آتش را در شکمم دارم که سعی می‌کردم آن را پایین بیاورم، زیرا نمی‌توانستم بگویم که نسبت به دختر دیگری احساس دارم." در دوران کودکی و نوجوانی کتی، کمد سمی مسائل رفتاری و تحصیلی را نیز ایجاد کرد.

کتی معتقد بود که پنهان کردن تمایلات جنسی خود باعث این دومی شده است، زیرا دوره‌ای را تجربه کرده است که در آن ناتوانی او در بیان آشکار تمایلات جنسی او را از نوشتن هیچ چیزی باز می‌دارد: من کاملاً زمانی را به یاد دارم. کلاس یازدهم انگلیسی بود و من نمی توانستم بنویسم. من نتوانستم چیزی بنویسم و ​​متوجه شدم به خاطر همین است. یادم می آید که معلم سال 92 «آنها نمی دانند من کی هستم» به من گفت: «هر چه احساس می کنی بنویس. هر چه به ذهنتان می رسد بنویسید. این به شما کمک خواهد کرد." در آن زمان، چون فقط خود را نگه می‌داشتم، احساس می‌کردم لبه‌ی صخره‌ای هستم.

به سختی نگه داشتم، و یادم می‌آید، ما یک تکلیف برای نوشتن داشتیم و او به من گفت: "تو در کلاس مردود می‌شوی مگر اینکه این تکلیف را بنویسی." او می گوید: "من می دانم که شما توانایی دارید." یادم می‌آید که می‌خواستم درباره احساسم درباره خودم، احساسم در مورد موقعیت بنویسم، اما نتوانستم آن را بنویسم استاد گلوگاهی و ​​یک پاراگراف را شروع کردم، یک تکه کاغذ را خرد کردم و دور انداختم. یادم هست 3 ساعت این کار را کردم. سپس من انتخاب کردم که در کلاس شکست بخورم

شرایط از روی ادب

فرآیندی که لیندا در اینجا از مطالعه و تحقیق کتاب مقدس توصیف می کند، یکی دیگر از محققین در میان خبرچینان خود است. 19 جودی اوبراین، جامعه شناس، این فرآیند ادغام خود همجنس گرا و مسیحی را "تضاد زندگی می کنند."20 ملیسا ویلکاکس، محقق دینی ، تلاشی را که لیندا به عنوان «فردگرایی مذهبی» توصیف کرد، یک سفر شدید.

شخصی و اغلب تنهایی که هویت‌های متضاد اجتماعی را با هم ترکیب می‌کند، توصیف کرد. برخی از سوژه های مصاحبه من، مانند لیندا، توماس، و برادر دیمین، علیرغم سوء استفاده و طرد شدنی که به نام مسیحیت کمربند کتاب مقدس متحمل شده بودند، توانستند هویت مسیحی همجنسگرا را ایجاد کنند.

دیگران، مانند جاشوا، میستی و سلیا، دریافتند که نه تنها درک آنها از خود به عنوان مسیحی به طور غیرقابل بازگشتی در هم شکسته است، بلکه تمام علاقه خود را به تفکر در امر الهی از دست داده بودند.

آنها حتی از ایده دین عصبانی بودند و از این رو از منابع معنوی درونی بریده بودند. جاشوا گفت: «احساس می‌کنم به خاطر اتفاقی که افتاد، اگر به سرم اصابت کند، معنویت سالم را نمی‌دانم. حتی اگر کلیسا را ​​می دیدم فشار خونم بالا می رود.

برای قرار دادن این موضوع در زمینه غذا، تصور کنید که یک مورد خشونت آمیز مسمومیت غذایی را از یک رستوران فست فود مانند برگر کینگ انجام دهید و تصمیم بگیرید که نه تنها از این رستوران زنجیره ای در آینده اجتناب کنید، بلکه دیگر نمی خواهید غذا بخورید.

مل وایت در کتاب «مذهب بد شده» این موضوع تلخ را مطرح می‌کند که رهبران برجسته راست مسیحی – از جمله جری فالول، پت رابرتسون، دی جیمز 86 << «خدا به من می‌گوید» کندی و جیمز دابسون22 – عمداً در تلاش برای تأثیرگذاری هستند.

سیاست عمومی برای محدود کردن و انکار حقوق همجنس گرایان برای تولید پول برای سازمان های خود. چنین رهبران محافظه‌کاری مسیحی، کسانی که انتشار دکترین همجنس‌گرا هراسی را کنترل می‌کنند، از گنجاندن افراد دارای روابط همجنس‌گرا در میان «نجات‌یافته‌ها» خودداری می‌کنند، صرف نظر از اینکه افراد دگرباشان چقدر التماس می‌کنند که به میز دعوت شوند.

و مهم نیست که چقدر خود را تحقیر می‌کنیم. تلاش برای تقسیم غذا خشونت جسمی، روانی و روحی علیه یک همجنس‌باز یا همجنس‌باز که تهدید به لعنت ابدی و طرد شده از جوامع محلی و خانوادگی در محیط‌هایی که از نظر اجتماعی به‌عنوان «محل عبادت و معاشرت خدایی» ساخته شده است، به خودی خود وحشتناک است.

اما وایت استدلال می‌کند که احتمال نگران‌کننده‌تر این است که رهبران راست مسیحی افراطی ممکن است از پایان همجنس‌گرایی به هر وسیله‌ای حمایت کنند. اگرچه اکثر رهبران محافظه‌کار مسیحی از ترویج خشونت مستقیم علیه همجنس‌بازان کوتاهی می‌کنند، به نظر می‌رسد که این نقطه پایان منطقی ایدئولوژی آنها باشد. زیرا، اگر همجنس گرایی ثابت شود یا باور شود که تغییر ناپذیر است، و مسیحیان محافظه کار قضاوت کنند که حضور همجنس گرایان چنان خدا را خشمگین می کند که به دلیل آن بلایای طبیعی، مرگ، قحطی و بیماری را در میان ما می باراند، گام بعدی ممکن است شامل کاهش خشم خدا باشد.

با حذف همجنس گرایان بنابراین، با ساختن مکرر همجنس‌گرایان به‌عنوان پست‌تر و نفرت‌انگیز برای خدا، الهیات محافظه‌کار مسیحی نقشی برجسته در تصویب قوانین تبعیض‌آمیز ایفا می‌کند، ۲۳ همجنس‌گرایان را می‌ترساند تا در آنچه من «کمد سمی» می‌نامم بمانند و سوء استفاده را تشویق کنند. خشونت و طرد کردن اقلیت های جنسی در همه جا. >> 87 4 "آنها نمی دانند من کی هستم" کمد سمی من سی سال است که آنجا هستم و هیچ کس واقعاً مرا نمی شناسد. - کارولین، 52، سفیدپوست، اهل کنتاکی، من خودم را در این جعبه کوچک نگه می‌دارم و اجازه رشد پیدا نکردم. -آنی، 23 ساله، آمریکایی آفریقایی تبار، اهل سینسیناتی یکی از بزرگترین نبردهایی که همجنسگرایان ساکن در مناطق محافظه کار با آن دست و پنجه نرم می کنند این است که آیا، چه زمانی و چگونه بیرون بیایند.

بیرون آمدن به معنای به خطر افتادن طرد شدن، سوء استفاده، رها شدن، و از دست دادن شغل، دوستان، حتی، در برخی موارد شدید، جان خود است. و بر خلاف اکثر اعضای گروه های اقلیت دیگر، به عنوان مثال زنان و رنگین پوستان، بسیاری از همجنس گرایان می توانند به عنوان اعضای گروه مسلط – دگرجنس گرایان – «عبور» کنند. حتی آن دسته از همجنس‌بازان که جنسیتی غیر هنجاری دارند، مثلاً یک زن «بوچ» یا یک مرد «زن»، در بسیاری از شرایط از روی ادب، به‌عنوان دگرجنس‌گرا برخورد می‌کنند. به خصوص در کمربند کتاب مقدس، منطقه ای که در آن ابراز همجنس گرا هراسی شایع و گسترده است، فرض اینکه فردی بر اساس ظاهرش همجنس گرا است، بی ادب و توهین آمیز تلقی می شود.

حتی با افرادی که به نظر می‌رسند، صدا می‌کنند یا به‌طور کلیشه‌ای «دگرباش» عمل می‌کنند، ممکن است به گونه‌ای با آنها صحبت شود و با آنها ارتباط برقرار شود که فرض دگرجنس‌گرایی را حفظ کند، و از پرسش‌هایی در مورد وضعیت رابطه به دقت اجتناب شود. در عین حال گذشت و پنهان کردن و تظاهر و طفره رفتن نیز مشکل دارد; ماندن در چیزی که من آن را "کمد سمی" می نامم مجموعه ای از 88 << "آنها نمی دانند من کی هستم" مسائل عاطفی و روانی طولانی مدت خود را ایجاد استاد گلوگاهی می کند.

هزینه‌های کمد دیواری توسط مورخان، محققان ادبی، الهی‌دانان، دانشمندان علوم اجتماعی و روزنامه‌نگاران به خوبی مورد بررسی قرار گرفته است. در این فصل، من از طریق بررسی کمد سمی به عنوان شرطی برای توضیح در مورد گی s

اعتماد من به استاد گلوگاهی دعانویس کردم !!

اعتماد به استاد گلوگاهی دعانویس کردم !! امروز خیلی خرسند هستم ام خیلی خوشحال هستم چند ماه بود درگیر یک چالش در زندگیمان بودیم که یک فردی بار ها و بار ها داشت مارا تحدید میکرد با وکیل درمیان گذاشتیم اما نتوانست کاری کند.

 

یکی از دوستانم یک روز متوجه شد که حالم اصلا خوب نیست موضوع که براشون توضیح دادم گفتند تاحدودی مشابه این موضوع در زندگی وی رخ داده بود و تعریف کرد که حتی تصمیم به خودکشی گرفته بود که از طریقی با استاد گلوگاهی دعانویس آشنا شده بود.

من هم رفتم از استاد گلوگاهی مشاوره گرفتم گفتند مناسب برای شما طلسم تسخیر هست اما من اصلا سر در نمی آوردم تسخیر چیست و چگونه کار میکند تنها از روی شناخت و اعتماد ی که به دوستم داشتم با استاد گلوگاهی آشنا شده بودم.

 

بعد از یک روز پول را به حساب خود استاد گلوگاهی واریز کردم و گفتند که یک هفته زمان نیاز هست برای انجامش اماباز هم من سر در نمی آوردم چه میگوید و به خودم گفتم باشد ما که سال را تحمل کردیم ماه هم روش حالا این که میگویند یک هفته پس ماه هم نیاز نیست تحمل کنم فقط یک هفته صبر میکنم و واااااااااای که بعد از اون هفته بازی و ورق زندگیم برگشت اون فردی که مارا تحدید میکرد و حتی با وکیل گرفتن هم کاری از دستمان بر نمی آمد رفت یک شهر دیگر و از یکی پرسجو کردم اما اون فرد گفت بدون اینکه به کسی چیزی بگوید گذاشته و رفته گفت انگار طرف جنی شده بوده و اصلا خودش نبوده.

 

خیلی خوشحال هستم تصمیم دارم شروع کنم به مطالعه و مقاله ای که دارم برایش زمان میگذارم را با خیال آسوده تمام کنم.

 

---

آیا فردی از شما استاد گلوگاهی دعانویس را میشناسد ؟

---